تشگر از قله هایی هستش که باید دوباره و چندباره رفت. مسیری که همه چیز در خود داره و چیزی که کوهنورد همراه داره تحیّر هستش. ابتدای مسیر و دیدن باغ مرکبات زیبا، در ادامه دره ای پُر آب و آبی که شفافیتش حسابی دلبری می کنه. سنگ هایی حنایی رنگ و زیبا و دیدن درختان کهنسال که بعد از پایان عمرشون تبدیل به احجام زیبایی شدند و وقتی از میان اونا عبور می کنی در واقع در حال گذر از سالن نمایشگاهی مملو از آثار حجمیِ زیبا هستی. در آخر دیدن دیواره های تشگر همه چیز رو تکمیل می کنه.
مطمئنا با هربار بازگشت به هرمزگان به دیدار مجدد این مسیر میرم.
پیکسل این استان با کمک هنر معرق و از جنس چوب گردو و فلز آلومینیوم ساخته شده و در جهت تکمیل مجموعه ی پیکسل به پیکسل ایران بر فراز قله ی تشگر با آن عکاسی نمودم
بام استان هرمزگان
همه عالم به تو میبینم و این نیست عجب
به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من میگنجید
جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی میناید
وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
#عراقی