پیکسل تهران

این قله رو به دلیل چالش ها و درس هاش مثل یک معلم میدونم. چالش هایی مثل وقتی که بعد کلی کوهپیمایی تازه به اول کوه میرسی و بعد از صعود از یک شیب تند و نفس گیر به یک گردنده می‌رسید. اونجا می فهمید که بعد از این همه دردسر تازه نصف راه رو اومدی. توی این برنامه مسیر صعود رو از مسیر #قله_برج و #تیغه_های_ژاندارک انتخاب کردم. مسیری چالشی و پرهیجان که هربار چیز جدیدی برای غافلگیری آدم داره. عبور از یک تیغه ی نفس گیر در ارتفاع 4200 متری در حالی که از سرما صورت آدم بی حس میشه به این فکر می کنم که انسانِ اشرف مخلوقات در برابر نیروی طبیعت هیچه. به این فکر می کنم که برای رسیدن به قله (هدف) باید بسیار تلاش کرد و خیلی صبور بود.
این صعود اتفاقات جالب زیادی با خود به ارمغان آورد که اینقدر تامل برانگیزه ترجیح میدم جداگانه در موردش صحبت کنم.

پیکسل پیش روی با بهره گیری از هنر معرق و با تکنیک ظریف نگاره از جنس چوب های زبان گنجشک، آبنوس، عناب و سنگ فیروزه ساخته شده است. بروی این پیکسل شعری از مرحوم افشین یداللهی نقش بسته است. این پیکسل عضوی از مجموعه ی پیکسل به پیکسل ایران می باشد

دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی
ای عشق، تو را دارم و دارای جهانم
همواره تویی، هرچه تو گویی و تو خواهی.
“فریدون مشیری”